434 km eenzaamheid
Door: Aloys
Blijf op de hoogte en volg Alyviv
17 September 2015 | Verenigde Staten, Reno
Vandaag rijden we van Fallon naar Ely, dit is een afstand van 270 mijl, we rijden over highway nr. 50 . Deze weg heeft als officiële naam THE LONELIEST ROAD IN AMERICA ( vrij vertaald is dit: de eenzaamste weg van Amerika ). De naam is wel terecht, we reden 10 mijl voordat de eerste wagen ons tegemoet kwam en dat was dan nog zo'n hele grote truck met 3 aanhangers vol met stro. Later werd het drukker, 8 auto's in 10 mijl hahaha.
Maar laat ik vooraan beginnen, na het ontbijt waren we al heel snel buiten de stad en daar reden we langs het vliegveld waar de Navy de piloten opleid. Er waren 2 straaljagers bezig met starten en landen, ons werd ook al snel duidelijk waarom die piloten juist hier oefenen. We zien onmetelijke vlaktes gelegen tussen de bergen, genoeg plaats om zelfs bommen te gooien en niemand heeft daar last van want hier woont geen mens. Dit is ook het gebied waar van 1860 tot 1861 de Pony express de verbindingen met postkoetsen verzorgden tussen Oost en West. Onderweg stoppen we nog bij een vroegere stopplaats waar dan de paarden werden gewisseld, het heeft de passende naam MIDDLEGATE, hier heeft ook de tijd gewoon stilgestaan. Na de koffie rijden we verder, het is op deze weg zo rustig dat we zelfs uitgebreid midden op de weg kunnen gaan liggen om een foto te maken. Middagpauze hebben we in het oude plaatsje Austin, in ieder geval bij een fan van presidentskandidaat Trump. De serveerster heeft zeker haar dag niet en Ivo noemt haar zuur.... , dit laatste mag ik van Yvon niet invullen. Dan maar weer op de cruise control verder, we hoeven niet veel anders te doen dan zorgen dat we niet in slaap vallen. Van de week klagen over te hoge temperaturen, nu klagen over de regen. Voor het eerst moesten we stoppen om de regenkleding aan te doen, niet prettig maar koud was het niet. Rond 16.00 stopten we bij het hotel, een hotel met casino. Het lijkt vreemd om eerst door het casino te moeten lopen voordat je bij je kamer bent maar ze doen alles om je maar aan het gokken te krijgen. Avond eten in het Mexicaans restaurant dat hier ook bij hoort. Alweer een hele fijne dag, ben benieuwd wat morgen weer brengt.
Maar laat ik vooraan beginnen, na het ontbijt waren we al heel snel buiten de stad en daar reden we langs het vliegveld waar de Navy de piloten opleid. Er waren 2 straaljagers bezig met starten en landen, ons werd ook al snel duidelijk waarom die piloten juist hier oefenen. We zien onmetelijke vlaktes gelegen tussen de bergen, genoeg plaats om zelfs bommen te gooien en niemand heeft daar last van want hier woont geen mens. Dit is ook het gebied waar van 1860 tot 1861 de Pony express de verbindingen met postkoetsen verzorgden tussen Oost en West. Onderweg stoppen we nog bij een vroegere stopplaats waar dan de paarden werden gewisseld, het heeft de passende naam MIDDLEGATE, hier heeft ook de tijd gewoon stilgestaan. Na de koffie rijden we verder, het is op deze weg zo rustig dat we zelfs uitgebreid midden op de weg kunnen gaan liggen om een foto te maken. Middagpauze hebben we in het oude plaatsje Austin, in ieder geval bij een fan van presidentskandidaat Trump. De serveerster heeft zeker haar dag niet en Ivo noemt haar zuur.... , dit laatste mag ik van Yvon niet invullen. Dan maar weer op de cruise control verder, we hoeven niet veel anders te doen dan zorgen dat we niet in slaap vallen. Van de week klagen over te hoge temperaturen, nu klagen over de regen. Voor het eerst moesten we stoppen om de regenkleding aan te doen, niet prettig maar koud was het niet. Rond 16.00 stopten we bij het hotel, een hotel met casino. Het lijkt vreemd om eerst door het casino te moeten lopen voordat je bij je kamer bent maar ze doen alles om je maar aan het gokken te krijgen. Avond eten in het Mexicaans restaurant dat hier ook bij hoort. Alweer een hele fijne dag, ben benieuwd wat morgen weer brengt.
-
18 September 2015 - 09:16
Tiemen:
Jullie lijken wel gemotoriseerde lonely rangers. Nog even en jullie komen waarschijnlijk de Daltons daar ook nog tegen. Mooi hoor, wellicht dan eenzaam maar ook oneindige vlakte's. Je moet het maar zo zien: het eindpunt is niet het doel maar het is de weg er naar toe. Geniet daarvan!
Groetjes ( ook voor Ivo) en veel (reis) plezier daar in het verre Amerika,
Claudia en Tiemen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
